از پنجره شرکت که بیرون را نگاه کنی، چیزی معلوم نیست جز ساختمان بزرگ یک اداره دولتی که چند متر آن طرف تر، آن سوی کوچه باریک قد علم کرده است. دو نفر حسابی مشغول اند تا بیلبورد بزرگی را بالای سردر ورودی ساختمان نصب کنند. کارشان که تمام می شود چند قدمی فاصله می گیرند که نتیجه زحماتشان را ببینند؛ روی بیلبوردی که شاید ده متر طول و دو متر ارتفاع داشته باشد بزرگ نوشته شده: «هفته بسیج گرامی باد». زیر این نوشته و تقریبا با همان فونت اضافه شده: «کجایند مردان بی ادعا».
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
همانجاین! پشت آن بیلبورد! خوب نگاه کن!
پاسخحذف