باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بیعملی و حسرت ابدی. من مدتهاست به این فکر میکنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزویاش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
۸/۲۶/۱۳۸۸
خودسانسور!
این همه تلاش برای پرهیز از «خودسانسوری» در وبلاگ چه فایده دارد وقتی در لحظه لحظه زندگی مشغول همین کار هستم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر