سالروز گرامی داشت خشونت

مدتی پیش یک فیلم ترکیه ای دیدم؛ متاسفانه فعلا نه اسم فیلم را به یاد دارم و نه کارگردان را؛ رفیق انوش برایم خریده بود و حتما می تواند در این مورد کمک کند. بخشی از ماجرای فیلم در آلمان می گذشت؛ یک زن مهاجر ترک در آلمان تن فروشی می کرد تا هزینه تحصیل دخترش را فراهم کند و برایش ارسال کند؛ دو ترک مسلمان هم که از این ماجرا مطلع شده بودند او را تهدید می کردند که اگر از تن فروشی دست برندارد به حکم خداوند او را خواهند کشت. صحنه پایانی فیلم در ترکیه و در روز «عید قربان» می گذشت؛ زمانی که زن ترک کشته شده بود (البته نه به دست دو مسلمانی که تهدیدش می کردند) و دو تهدید کننده او همراه با جمعیت زیاد دیگری از هم وطنان مسلمانشان برای برپایی نماز عید قربان در حال حرکت بودند.

وقتی یکی از بزرگترین آموزه های دینی شما این است که به فرمان خداوند حتی باید فرزند خود را قربانی کنید؛ وقتی یکی از بزرگترین پیامبران دین شما کسی است که مقام خود را به قیمت راضی شدن به قتل فرزندش کسب می کند، طبیعی است که برای شما کشتن دیگران (اگر تصور کنید مقتضای دینتان است) نه تنها دشوار نیست، بلکه افتخار آمیز هم خواهد بود. آنان که تربیت شده اند تا حتی به فرزندان خود هم رحم نکنند، در صورت لزوم به هیچ کس دیگری هم رحم نخواهند کرد. «عید قربان» از نگاه من تنها و تنها سالروز گرامی داشت خشونت است؛ جشن تشویق به کشتن برای «مقرب» شدن.

پی نوشت:
شاید بدون هیچ ربطی به نوشته، به نظرم رسید این بیت را اینجا بنویسم:

اگر عاشق کشی رسم و مرام خوب رویان است
بکش مارا، بکش مارا، که دایم عید قربان است