«زهرا رهنورد» به اخبار مربوط به اعدام قریب الوقوع «زینب جلالیان» واکنش نشان داده و از آنچه «شایعه اعدام زینب جلالیان» خوانده ابراز نگرانی کرده است. جلالیان از هم وطنان کرد است که در سال 1388 و به اتهام همکاری با گروه پژاک به اعدام محکوم شده است. (در این مورد بخوانید) از نگاه من پیام خانم رهنورد می تواند از سه جنبه مورد توجه قرار گیرد:
نخست اینکه پیام ایشان پیش از اعدام و به قصد پیش گیری از صدور مجوز مرگ صادر شده و از این نظر یک گام جلوتر از پیامی است که مهندس موسوی پس از اعدام پنج شهروند به اتهام محاربه صادر کردند. در این مورد هرچند گمان می کنم که امکان دارد پیام خانم رهنورد تاثیرمعکوس گذاشته و حاکمیت را به اعدام جلالیان ترغیب کند، اما تردیدی وجود ندارد که در دراز مدت، گسترش اعتراضات به حکم اعدام، هزینه صدور چنین احکامی را بالا خواهد برد.
نکته دوم در اشاره محتاطانه خانم رهنورد به قومیت زینب جلالیان است: «یک دختر جوان، چقدر از اطلاعات، آگاهی، تاريخ شناسی، قوم شناسی و نظاير آن بهره مند است؟» طبیعی است که هراس از اتهام حمایت از جدایی طلبان دست خانم رهنورد را تا حدود زیادی بسته است، اما به گمان من همین میزان از اشاره و همراهی ایشان از چشم تیزبین هم وطنان کرد پنهان نخواهد ماند. این دومین باری است که جنبش سبز دست یاری به سوی کردستان دراز کرده است و من یقین دارم که پاسخ درخوری هم مشاهده خواهد کرد.
اما سومین و شاید اساسی ترین نکته این پیام، انتقاد خانم رهنورد از کلیت مجازات اعدام است. ایشان در پیام خود آورده اند: «بايد برای زينب و زينب هايی که در انتظار مجازات مرگ هستند انديشيد. امروز بيش از دو سوم کشورهای جهان با اين مجازات وداع کرده و مجازات ديگری جايگزين کرده اند». این شاید صریح ترین اشاره یکی از چهره های شاخص اصلاح طلبان جنبش سبز به لزوم بازنگری در اجرای مجازات اعدام است. پیش از این مهندس موسوی نیز در بیانیه شماره 18 خود به آمار بالای اعدام در کشور اشاره ای کرده بود، با این حال این خانم رهنورد است که پیشگام شده و هرچند با احتیاط، اما آشکارا به انتقاد از این مجازات پرداخته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر