نقض غرض حاکمیت در راهپیمایی 22 بهمن

شاید از همان فردای کودتای 22 خرداد و دست کم از اولین نماز جمعه پس از آن، حاکمیت جمهوری اسلامی به صورت مداوم تاکید داشته است که مشروعیت خود را با 40 میلیون رای دهنده شرکت کننده در انتخابات ریاست جمهوری به اثبات رسانده است و در برابر، مخالفان تنها قصد دارند با «صف کشی های خیابانی» برای خود اعتبار کسب کنند. دستگاه تبلیغاتی نظام از همان ابتدا هرگونه صف کشی خیابانی را بی اعتبار و خلاف قانون می خواند و حتی سعی می کرد تا آن را مخل نظم و آسایش عمومی قلمداد کند. با این حال هشت ماه پس از 22 خرداد، در 22 بهمن حاکمیت تمامی پیشینه خود در مردود خواندن حرکت های خیابانی را زیر پا گذاشته است و صراحتا آنچه را که حضور میلیونی در راهپیمایی 22 بهمن می خواند مهر تاییدی بر مشروعیت خود و مردود دانستن مخالفانش می خواند. شاید در کوتاه مدت و در میان جنجال هایی که پیرامون تعداد حاضران در راهپیمایی 22 بهمن شکل گرفته چنین نکته ای چندان به چشم نیاید؛ اما از نگاه من، این تغییر موضع حاکمیت در به رسمیت شناختن مشروعیت ناشی از حضور خیابانی نقض غرضی اساسی محسوب می شود که در طولانی مدت بار دیگر مشروعیتش را به چالش خواهد کشید.