سال 86 و همزمان با اجرای طرح امنیت اجتماعی (برخورد با اراذل و اوباش)، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شریف نسبت به برخوردهای غیرانسانی و البته غیر قانونی با متهمانی که به «اراذل و اوباش» مشهور شدند واکنش نشان داد و با انتشار تصاویر عملکرد خشونت آمیز نیروی انتظامی، تلاش کرد تا نسبت به حقوق متهمین، حتی متهمین خطرناک اطلاع رسانی کند. در آن زمان بسیج دانشگاه با حملاتی تند، انجمن را متهم به حمایت از ترویج فساد، جرم و ناامنی در کشور کرد. اعضای بسیج دانسته یا ندانسته، حمایت از حقوق متهمین را هم ردیف حمایت از جرایم صورت گرفته توسط آنان نمایش می داد تا از یک مسئله حقوقی و اجتماعی، دستاویزی سیاسی برای خود ایجاد کنند.
این خاطره را به بهانه یک بحث وبلاگی میان «مجتبی سمیعی نژاد»، فعال حقوق بشر و «علی رضا شیرازی»، مدیر بلاگفا نوشتم. جدا از حملات شخصیتی که در این بحث وبلاگی پیش کشیده شد و جای گفت و گو ندارد، من گمان می کنم آقای شیرازی تلاش می کند تا دفاع از حقوق فردی را که به راه اندازی سایت های پورنوگرافی متهم شده است غیرمشروع، غیرقانونی و حتی غیراخلاقی قلمداد کند. ایشان چنان از غیرسیاسی بودن این متهم سخن می گویند که گویی تنها زندانیان سیاسی می توانند درخواست برخورداری از حقوق یک زندانی را داشته باشند. متاسفانه در کشور ما، به دلیل گستردگی کم نظیر زندانیان سیاسی، حتی بخش عمده ای از فعالیت گروه های حامی حقوق بشر نیز بر روی این دست از زندانیان متمرکز شده است. بدین ترتیب بسیاری فراموش کرده اند که نه تنها برپایه معاهدات حقوق بشری، که اتفاقا برپایه قوانین اساسی و حقوقی نظام جمهوری اسلامی نیز تمامی زندانیان، مستقل از جرم و اتهامی که دارند باید از حقوق کامل متهمین یا مجرمین برخوردار باشند. از نگاه من، کسانی که دانسته یا از روی ناآگاهی دفاع از چنین حقوقی را مخدوش می سازند و علیه آن جوسازی می کنند، به نوعی در این قانون شکنی ها شریک هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر