گویا گروهی در مجلس فعال شده‌اند تا بر سر راه معرفی وزرای کابینه موانع جدیدی ایجاد کنند. (+) برادر حسین شریعتمداری هم خط و نشان مفصلی برای آقای روحانی کشیده که «اصحاب فتنه» را به کابینه راه ندهد. (+) هنوز وزیری معرفی نشده این تهدیدها را انجام می‌دهند، معلوم نیست که در روز رای‌گیری چه خواهند کرد. البته می‌توان این فرض را هم در نظر گرفت که جناح راست می‌خواهد در همین مرحله چانه‌زنی بیشترین فشارش را وارد کند تا بر روی تصمیم نهایی تیم روحانی تاثیر بگذارد. به هر حال، اگر آقای روحانی بخواهد کابینه قدرت‌مندی را معرفی کند که بیش از هرچیز توانایی مقاومت در برابر فشارهای احتمالی را داشته باشند و جلوی زیاده‌خواهی‌های جریان سپاه یا دیگر کانال‌های قدرت را بگیرند، کسب رای اعتماد از مجلس مرحله دشواری می‌شود.
من فکر می‌کنم تهدیدهای اخیر جریان راست نباید بی‌پاسخ بماند. بازتاب رسانه‌ای این تهدیدها نه تنها آن‌ها را تقلیل نمی‌دهد، بلکه به صورت غیرمستقیم در جدی شدن و بزرگ‌تر شدن آن‌ها هم موثر است. پس اگر رای دهندگان آقای روحانی بخواهند از دولت منتخب خود حمایت کنند و از همین ابتدای کار به جناح مقابل نشان دهند که نمی‌تواند به این سادگی‌ها بر سر راه دولت سنگ‌اندازی کنند چه می‌توان کرد؟
خود روز رای‌اعتماد احتمالا بهترین زمان برای یادآوری حمایت رای‌دهندگان از کابینه آقای روحانی است. تجمع گروهی از حامیان ایشان در مقابل ساختمان مجلس می‌تواند پیام آشکاری داشته باشد و وزنه را به سود کابینه سنگین کند، اما چنین حرکتی به سادگی امکان‌پذیر نیست. یعنی نمی‌توان صرفا با ارسال فراخوان از رای دهندگان درخواست کرد که مقابل مجلس تجمع کنند. چنین حرکتی می‌تواند با انگ «تجمع یا راهپیمایی غیرقانونی» تخطئه شده و مورد حمله قرار بگیرد و اتفاقا به چماقی برای تضعیف دولت بدل شود. همچنین مشخص نبودن تعداد افرادی که در این تجمع حاضر خواهند شد هم امکان برنامه‌ریزی و تدارک یک حرکت تماما کنترل‌شده را از بین می‌برد.
در مقابل می‌توان از یک طرح ابتکاری استفاده کرد که هم حضور مردمی را مشروع و بی‌دردسر کند و هم کنترل حرکت را امکان‌پذیر و در عین حال تاثیرگزاری آن را دوچندان سازد. اگر تیم آقای روحانی (مثلا مسوولین ستاد ایشان) طی فراخوانی از مردم بخواهند که نمایندگانی را برای حضور در روز رای‌گیری معرفی کنند و از این نمایندگان ثبت‌نام به عمل آید، نه تنها مشکلات قابل تصور قبلی بر طرف می‌شوند، بلکه ظرفیت‌های جدیدی هم ایجاد می‌شود. برای مثال، هر گروهی می‌توانند با صدور بیانیه‌ای یک یا چند نفر را به نمایندگی از طرف خود معرفی کنند. این افراد در فهرست ستاد آقای روحانی ثبت‌نام می‌کنند و به صورت میهمان دعوت می‌شوند. بدین ترتیب، نه تنها همه تجمع‌کنندگان ثبت‌نام شده، هماهنگ و قابل کنترل هستند، بلکه جمعیت شکل گرفته به صورتی کاملا مستند نماینده یک جمعیت بسیار بزرگ‌تر خواهد بود.
برای مثال نامه‌ای جمعی از هنرمندان، پزشکان، اساتید و دانشجویانی از شهرهای مختلف، وکلا، کارگران، معلمان، روزنامه‌نگاران، کشاورزان و یا هر صنف و گروه دیگر، هر جمعی دور هم جمع شوند (مثلا با صد امضا) و یک نفر را معرفی کنند. در نهایت این مجموعه می‌تواند در جلسه رای اعتماد و یا در مقابل ساختمان مجلس تجمع کرده و حمایت تمامی مجموعه را از کابینه پیشنهادی اعلام کند. حتی هر نفر می‌تواند فهرست افرادی که نمایندگی آن‌ها را کسب کرده را همراه ببرد و در معرض نمایش قرار دهد. چنین حرکتی اگر شکل بگیرد، هم سرآغاز مقتدرانه‌ای خواهد بود برای دولت و هم فتح باب جدیدی است در مشارکت سازمان‌دهی شده و هدفمند جامعه مدنی.
حمایت باید خیلی با تدبیر باشد.که با ادبیات مجمع دیوانگان شاید نخواند. گرامیان به هرصورت باید ازدو قطبی شدن جامعه پرهیز نمود که برای جناح پیروز این یک ضعف است و جناح رقیب را به میدان می آورد و خود همین مسئله به ایجاد درگیری و کارشکنی می انجامد و نباید کاری غیر حساب شده انجام دهیم روحانی خودش استراتژی دارد و از حمایت تیم قوی هم برخوردار است .باید به ناخدا اعتماد نمود و در دام نیافتاد و به نظرم هر چه سریعتر نسبت به این نظری که دادم یها داده و به نقد بگذارید ممنون .
پاسخحذفجناب ناشناس
پاسخحذفاول توضیح بدین ادبیات مجمع دیوانگان چه اشکالی داره تا ما هم روشن بشیم.
اما اینکه میگید حمایت باید با تدبیر باشه هیچ شکی درش نیست. ولی صرفا به امید تیم آقای روحانی نشستن هم به معنی تنها گذاشتن ایشان در برابر مشکلاته.
اردوکشی خیابانی هم البته الان نمیتونه صحیح باشه باشه چون ممکنه شرایط مصر پیش بیاد. ولی گروههای صنفی و احزاب باید علنی تر و محکم تر خواسته ها رو مطرح کنند.
البته یک قسمت خیلی ظریف اینجا هست که از یکطرف لازمه تاکید بر اولویت گفتمان بر قدرت قرار داره ولی از طرف دیگه بهر حال افراد معینی هستند که میتونند یک گفتمان رو درست اجرا کنند. در ضمن اولویت بندی خواسته ها هم یکطرف دیگه ماجرا هست که با لحاظ کردن همه این جوانب باید به تصمیم درست رسید.
در هر صورت فشار از پایین بی هیچ تردید لازمه پشیبرد کاره که نباید با تاخیر انجام بگیره. نوعی کشتن گربه سر حجله ولی با ظرافت خیلی بالا که همه جوانب در نظر گرفته بشن.
سعیدی