اگر می دانستم آنقدر سنگ دلی که یک روز برمی گردی و شیشه آرزوهای تنهاییم را هم می شکنی باز هم هیچ غلطی نمی کردم.
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
اگر بدانم که سنگدلی و مطالب وبلاگ مرا نمی خوانی ، خوب حق طبیعی شماست
پاسخحذف