امروز سالگرد درگذشت مهدی بازرگان بود. مردی که از کودکی و در کنار محمد مصدق برایم یک اسطوره بود اما هرچه بزرگتر شدم بیشتر به اشتباهاتش پی بردم. اشتباهاتی که هرچند گاه نتایج فاجعه باری به همراه داشت و به سادگی نمی توان از آنها گذشت اما یک نکته در مورد این اشتباهات برایم مسجل شده و آن اینکه تمامی آنها از نوع اشتباهات سیاسی بودند. بازرگان در جایگاه یک سیاستمدار به مانند هر سیاستمدار دیگر به صورت مداوم ناچار به گرفتن تصمیم بود و باز هم به مانند هر سیاستمدار دیگر در این تصمیمات کم و بیش اشتباه می کرد. هرچند به دلیل جایگاه خطیر زمانی و مکانی بازرگان اشتباهاتش تبعات بسیار گرانی به همراه داشت، اما همواره اعتقاد داشته و دارم که هزیه اشتباهات سیاسی را همواره می توان جبران کرد. این روزها دیگر گمان می کنم کمتر کسی جود داشته باشد که از سران دولتی انتظار سیاستمداری و خبرگی داشته باشد، مردم مدت ها است که به ذره ای شرافت و انسانیت راضی شده اند. پی نوشت:
- کاش هر روز هزاربار از روی این جمله بازرگان رونویسی می کردیم که: «دموکراسی نه دادنی است و نه گرفتنی، دموکراسی یادگرفتنی است».
- این سخنرانی نیمه تمام بازرگان در مجلس را از دست ندهید.
- از دیدن برنامه نود منصرف شدم، قطعی شبکه مخابرات و قیافه کلافه فردوسی پور نشان می داد که امروز قرار نیست اتفاقی بیفتد.
- یولیو از یک خبر فارس یک تفسیر جالب انتخاباتی ارایه کرده؛ فقط چون حوصله پیاده کردن تحلیلش رو نداره متن مذاکرات مسنجری خودش رو با من منتشر کرده، این هم یک جور وبلاگ نویسیه دیگه!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر