۱۱/۰۲/۱۳۸۷

به جای نان به تساوی ...

ماجرای تعطیلی روزنامه کارگزاران به دنبال انتشار بخشی از بیانیه دفترتحکیم وحدت را همه به یاد داریم. در جریان تعطیلی این روزنامه بار دیگر به همه اثبات شد که دست کم در دولت مهرورز آزادترین کشور جهان کسی حق بیان نظری مخالف سیاست های حکومتی را ندارد. اما کمی بعد از آن ماجرا و به دنبال پخش یک گزارش جنجالی از بخش خبری 20:30 یک نکته جدید کشف شد و آن اینکه در این آزادترین کشور جهان، شما نه تنها حق ندارید که برخلاف سیاست های دولتی نظری ابراز کنید، بلکه حتی حق ندارید در مقابل آنها دست به سکوت بزنید! (اصطلاحا خفه شوید)

اما به تازگی دولت نهم تصمیم گرفته تا دست کم صحت یکی از شعارهای خود را به اثبات برساند. به این ترتیب دولت که متوجه شده ادعای آزادی بیان و مطبوعات دیگر تنها به درد ستون طنز مطبوعات می خورد، در یک اقدام ابتکاری تلاش کرده که دست کم شعار عدالت خود را به صورت عملی به نمایش بگذارد. در همین راستا وزارت امور خارجه با احضار کاردار سفارت کانادا در ایران اعتراض خود را نسبت به رای مخالف این کشور به قطعنامه محکومیت اسراییل اعلام کرد. بدین ترتیب دولت به خوبی اثبات کرد که در سرکوب صداهای مخالف هیچ تبعیضی میان شهروندان ایرانی و یا خارجی قایل نیست و از دیدگاه دولت تمامی مردم جهان به صورت کاملا یکسان و عادلانه محکوم به پیروی بی چون و چرا از نظرات دولت ایران هستند!

پی نوشت:
اول- نمی دانم در کتاب سال چندم خواندیم که: «لال شوم، کور شوم، کر شوم . . . لیک محال است که من خر شوم»؟
دوم- این یکی را مطمئن هستم که ابی می خواند: «به جای نان به تساوی گلوله قسمت شد...». (بشنوید)

۱ نظر: