گمان نمی کنم هیچ کس بتواند از آمار دقیق دانشجویانی که تنها ظرف یک ماه گذشته بازداشت و یا به کمیته های انضباطی احضار شده اند خبر بدهد؛ آمار قربانیان بقای دولت مهرورز هر روز بالا و بالاتر می رود و تمامی این هزینه ها نه از ترس حرکت دانشجویان به سوی تحریم انتخابات، بلکه بدون هیچ تردیدی در جهت این تصمیم گیری انجام می شود.معروف بود که در کشور ما در آستانه برگزاری هر انتخابات فضای سیاسی کشور تا حدودی بازتر می شود اما به نظر انتخابات دهمین ریاست جمهوری کشور یک نمونه استثنا است. هر کسی هم نتواند پیش بینی کند، دولت مردان عدالت محور به خوبی می دانند اگر دانشجویان بخواهند حضور گسترده ای در انتخابات داشته باشند انتخاب آنها محمود احمدی نژاد نخواهد بود؛ پس چه راهی بهتر از آنکه به زور چوب و چماق و زندان آنان را از شرکت در انتخابات ناامید کنند تا با پیوستن به جناح تحریم اردوگاه حامیان اصلاحات را خلوت تر کنند؟
برای من نه جای تعجب دارد و نه جای افسوس که دانشجویان اولین قربانیان بازگشت کشور به مسیر اصلاحات باشند؛ ترس من از آن است که این قربانیان روزهای بلا فردای خوشی نیز –اگر چنین روزی در کار باشد- باز هم قربانی شوند. خطاب چنین هشداری را تنها می توانم شخص سید محمد خاتمی بدانم: آقای خاتمی، این روزها را هیچ گاه فراموش نکنید؛ فراموش نکنید اگر شما برای بازگشت اصلاحات به عرصه رسمی کشور عزم خود را جزم کردید هزینه اش را چه کسانی پرداختند؛ آقای خاتمی؛ از حمایت های امروزتان که کم کم ناامید می شویم؛ شما را به خدا آن روز را نیاورید که باز هم در دولت احتمالی شما همین دانشجویان قربانی شوند.
پی نوشت:
از انجمن شریف خبرهای بدی به گوش می رسد، امیدوارم به خیر بگذرد
فعلا تنها کسی که دست به کار شده کروبی است
اوضاع دانشجویان دربند امیرکبیر وخیم است
تنها با یک کلیک به عضویت «مجمع دیوانگان» درآیید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر