بخش
خبری ساعت ۲۱ شبکه نخست سیما، گزارش مفصلی در مورد سایت همسریابی رسمی «تبیان»
منتشر می‌کند. (این+ سایت) گزارشی که نه تنها به تبلیغ و تمجید از این سایت می‌پردازد، بلکه
تمامی رقبای دیگرش را به شدت تخریب و تخطئه می‌کند. این شیوه خبررسانی یک جانبه
سیما مساله جدیدی نیست که بخواهیم بدان بپردازیم. نکته جالب، سیاست کلان فرهنگی
است که کارش به ترویج «ازدواج اینترنتی» کشیده است!
«افزایش
آمار طلاق» به هشدار روزمره مقامات رسمی بدل شده است. در برابر این روند تغییرات
اجتماعی، دستگاه «فرهنگ سازی دولتی» به روال سه دهه گذشته همچنان به نصیحت کردن مردم
مشغول است. توجه به زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی این تغییرات برای این دستگاه
چندان جذابیتی ندارد و همچنان پروژه‌های تبلیغاتی برای مواجهه با واقعیات اجتماعی
در اولویت قرار دارند. یک نمونه از این پروژه‌های تبلیغاتی، مساله دوستی‌های
اینترنتی در فضای مجازی بود. پدیده‌ای که سال‌ها یکی از اصلی‌ترین اهداف حملات
تبلیغات رسمی را تشکیل می‌داد. حالا گویا ورق برگشته است و نسخه‌های رسمی روانه
بازار شده‌اند!
به
نظر می‌رسد ساز و کار مواجهه نهادهای رسمی در کشور ما با پدیده‌های جدید فن‌آوری
یا تغییرات اجتماعی همواره از یک متد ثابت تبعیت می‌کند:
نخست
نادیده گرفتن (یا واقعا ندیدن!)
دوم
انکار، مقاومت و حتی دشمن‌انگاری!
سوم
یورش به قصد مصادره به مطلوب!
مشخص
نیست با کدام توجیه منطقی، دوستان به این نتیجه رسیده‌اند که سایت همسریابی «با
مجوز» می‌تواند نقشی مفیدتر از مواجهه مستقیم و بلاواسطه شهروندان در شبکه‌های
مجازی ایفا کند؟ تاسف‌برانگیزترین جنبه ماجرا همین است که حتی وقتی سیستم سنتی و
فرهنگ رسمی کشور تلاش می‌کند تا به ظاهر خودش را به روز کرده و با پدیده‌های جدید
کنار بیاید، یک راست به سراغ سخیف‌ترین و مبتذل‌ترین نسخه‌های ماشینی وارداتی می‌رود!
این دست سایت‌ها که تلاش می‌کنند تا با یک فهرست از پیش تعیین شده از مشخصات و
پرسش‌های کیشه‌ای، دو انسان را به هم برسانند، در اکثر نقاط جهان کارکرد «پااندازی
مدرن» را دارند! معمولا سایت‌هایی هستند برای یافتن پارتنرهای گذرای سکسی که البته
در این راه می‌توانند مناسب هم باشند.
اگر
قرار بر مقاومت بر سر همان ملاک‌های سنتی باشد، می‌تواند همچنان اصرار کرد که
انتخاب «خانواده‌ها» باید به عنوان نخستین ملاک جوانان در ازدواج در دستور کار
قرار گیرد. اگر قرار است به سراغ سنت مدرن عصر حاضر برویم، می‌توان آشنایی دو طرفه
و معاشرت و حتی رابطی پیش از ازدواج را پذیرفت. اما بر هم زدن ملاک سنتی و در
مقابل جایگزینی یک پرسش‌نامه الکترونیک، چه معنایی بجز ابتذال مکرر دارد؟! اینکه
چطور مسوولین فرهنگی ما می‌خواهند با این شیوه از ازدواج‌های مکانیکی مشکل افزایش
آمار طلاق را جبران کنند به اندازه کافی جای پرسش دارد! پس بهتر است دیگر به این
فکر نکنیم که این تصمیم‌گیرندگان فرهنگی چه نگاهی به شان انسان و جایگاه ازدواج
دارند!
پی‌نوشت:
«مجمع دیوانگان» را می‌توانید از طریق کانال تلگرام دنبال کنید: https://telegram.me/divanesara
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر