شهروند سبز - «دموكرات‌ها باید برآورد كنند كه چگونه می‌توان در پایان مبارزه، گذار از دیكتاتوری به دولتی موقت را اداره نمود؟ به هرحال، دولت جدید نباید صرفا دولت قدیمی با افراد جدید باشد. مهم است تا برآورد شود كه چه بخش‌هایی از ساختار دولت قبلی (مثلا پلیس سیاسی) باید به دلیل خصوصیات ذاتی غیردموكراتیك خود كاملا حذف شوند و چه بخش‌هایی باید موضوع فعالیت‌های دموكراتیك كننده آتی قرار گیرند. حذف كامل دولت می‌تواند باعث به وجود آمدن هرج و مرج یا دیكتاتوری جدیدی شود.
باید پیشاپیش فكر كرد و تصمیم گرفت كه پس از فروپاشی دیكتاتوری چه سیاستی باید در قبال صاحب منصبان رده بالای آن اتخاذ شود. برای مثال، آیا باید دیكتاتورها را به منظور محاكمه در دادگاه حاضر كرد؟ آیا باید به آن‌ها اجازه داد تا برای همیشه كشور را ترك كنند؟ چه گزینه‌های دیگری در دست است كه با مبارزه طلبی سیاسی، بازسازی كشور و ایجاد دموكراسی همگون باشد؟ باید از ایجاد قتل عام كه پی‌آمدهای حادی برای ایجاد سیستم دموكراتیك آتی خواهد داشت، جلوگیری شود.
باید طرح‌های ویژه دوران گذار به منظور استفاده در زمانی كه دیكتاتوری ضعیف شده یا فرو می‌پاشد آماده شده باشد. این طرح‌ها كمك می‌كنند تا گروهی دیگر نتواند از طریق كودتا قدرت دولتی را در دست گیرند. طرح‌هایی نیز برای تاسیس دولتی دموكراتیك و مبتنی بر قانون اساسی با تمامی آزادی‌های سیاسی و فردی مورد احتیاج است. تغییراتی كه با هزینه‌های بسیار به دست آمده است را نباید به خاطر كمبود طرح و برنامه از دست داد».
شاید ما به دلیل تجربه‌های تاریخی‌مان در این زمینه نیازی به یادآوری این نکات نداشته باشیم اما این موضوع به قدری مهم است که من نتوانستم از تاکید دوباره بر آن صرف نظر کنم. همین حالا نیروهای زیادی به خصوص در خارج از کشور مترصد پیروزی جنبش هستند تا به عنوان قهرمانانی که پیروزی‌مان را مدیون‌شان هستیم وارد ایران شوند. از نظر من بسیاری از حملات ناروا به نیروهای داخل کشور را فقط از زاویه قدرت‌طلبی می‌توان توضیح داد. نیروهایی همچون مجاهدین خلق با آن کارنامه سیاه، در کنگره آمریکا خود را نمایندگان ما معرفی می‌کنند و حتی گروهی سعی می‌کنند مریم رجوی را رییس جمهور آینده ایران جا بزنند. از طرف دیگر کسانی چون کواکبیان که کوچکترین فعالیتی برای کمک به جنبش نکرده بلکه با حرف‌هایش به عنوان اصلاح‌طلب بهانه‌ای برای انواع و اقسام تهمت‌ها و توهین‌ها فراهم کرده است فردا دوباره نمی‌توانند با نام اصلاح‌طلب ادعای سهم کنند. پیروزی‌ای که زنان و مردان ایران با شجاعت‌ها و توانایی های خود به دست خواهند آورد، پیروزی‌ای که خون عزیزترین فرزندان ایران آن را به ثمر رسانده، باارزش‌تر از این‌هاست که بخواهیم به حال خود رهایش کنیم تا هرکسی از راه می‌رسد بتواند بر آن حکمفرمایی کند.
پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.
باید پیشاپیش فكر كرد و تصمیم گرفت كه پس از فروپاشی دیكتاتوری چه سیاستی باید در قبال صاحب منصبان رده بالای آن اتخاذ شود. برای مثال، آیا باید دیكتاتورها را به منظور محاكمه در دادگاه حاضر كرد؟ آیا باید به آن‌ها اجازه داد تا برای همیشه كشور را ترك كنند؟ چه گزینه‌های دیگری در دست است كه با مبارزه طلبی سیاسی، بازسازی كشور و ایجاد دموكراسی همگون باشد؟ باید از ایجاد قتل عام كه پی‌آمدهای حادی برای ایجاد سیستم دموكراتیك آتی خواهد داشت، جلوگیری شود.
باید طرح‌های ویژه دوران گذار به منظور استفاده در زمانی كه دیكتاتوری ضعیف شده یا فرو می‌پاشد آماده شده باشد. این طرح‌ها كمك می‌كنند تا گروهی دیگر نتواند از طریق كودتا قدرت دولتی را در دست گیرند. طرح‌هایی نیز برای تاسیس دولتی دموكراتیك و مبتنی بر قانون اساسی با تمامی آزادی‌های سیاسی و فردی مورد احتیاج است. تغییراتی كه با هزینه‌های بسیار به دست آمده است را نباید به خاطر كمبود طرح و برنامه از دست داد».
شاید ما به دلیل تجربه‌های تاریخی‌مان در این زمینه نیازی به یادآوری این نکات نداشته باشیم اما این موضوع به قدری مهم است که من نتوانستم از تاکید دوباره بر آن صرف نظر کنم. همین حالا نیروهای زیادی به خصوص در خارج از کشور مترصد پیروزی جنبش هستند تا به عنوان قهرمانانی که پیروزی‌مان را مدیون‌شان هستیم وارد ایران شوند. از نظر من بسیاری از حملات ناروا به نیروهای داخل کشور را فقط از زاویه قدرت‌طلبی می‌توان توضیح داد. نیروهایی همچون مجاهدین خلق با آن کارنامه سیاه، در کنگره آمریکا خود را نمایندگان ما معرفی می‌کنند و حتی گروهی سعی می‌کنند مریم رجوی را رییس جمهور آینده ایران جا بزنند. از طرف دیگر کسانی چون کواکبیان که کوچکترین فعالیتی برای کمک به جنبش نکرده بلکه با حرف‌هایش به عنوان اصلاح‌طلب بهانه‌ای برای انواع و اقسام تهمت‌ها و توهین‌ها فراهم کرده است فردا دوباره نمی‌توانند با نام اصلاح‌طلب ادعای سهم کنند. پیروزی‌ای که زنان و مردان ایران با شجاعت‌ها و توانایی های خود به دست خواهند آورد، پیروزی‌ای که خون عزیزترین فرزندان ایران آن را به ثمر رسانده، باارزش‌تر از این‌هاست که بخواهیم به حال خود رهایش کنیم تا هرکسی از راه می‌رسد بتواند بر آن حکمفرمایی کند.
پی‌نوشت:
مجموعه یادداشت «چه باید کرد»؟ را «شهروند سبز» بر پایه آموزه‌های کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» تهیه کرده است. (عبارات داخل گیومه نقل قول‌های مستقیم از متن کتاب هستند) شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر