امروز بعد از مدت‌ها دوباره برای بازدید از یکی از شرکت‌های سازنده رفته بودم. در حین توضیحات میزبان دو نکته به نظرم رسید که خالی از لطف نیست:
نخست اینکه تجربه من از معرفی (Presentation) شرکت‌های خارجی همواره با یک برآورد مالی همراه بود. معمولا شرکت‌های خارجی قدرت و اعتبار خود را با استناد به حجم مبادلات مالی و قراردادهایشان به رخ می‌کشند. مدام تاکید می‌کنند که ما تا حالا چقدر درآمد داشتیم. امسال به چه سقفی از قرارداد می‌رسیم و بنابر برنامه‌ریزی‌هایمان تا سال فلان به چنین و چنان قدرت مالی دست خواهیم یافت. منطق این شیوه از معرفی در بازار کار و سرمایه کاملا گویاست. پول قدرت می‌آورد و کسانی که قدرت دارند پول هم دارند. شاید آن دسته از سازندگان داخلی که من موفق به بازدید از آن‌ها شده‌ام پرونده قابل افتخاری برای ارایه نداشته‌اند، اما بدون این پیش‌فرض من تا به حال ندیده‌ام که شرکت‌های ایرانی حجم قراردادها یا سرمایه‌های خود را اعلام کنند.
دوم اینکه از زمان گسترش تحریم‌های کشور، یک بخش تازه به تمامی جلسات معرفی سازندگان ایرانی افزوده شده که در آن تلاش می‌کنند نشان دهند چه راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها باز کرده‌اند. سازندگان داخلی با افتخار تمام توضیح می‌دهند که در چه کشورهایی شرکت‌های مجازی ثبت کرده‌اند و چه راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌های بانکی کشف کرده‌اند و از کدام مسیرهای دریایی استفاده می‌کنند تا کالاهای تحریمی را بدون بازرسی‌های بین‌المللی به کشور برسانند. بدون هیچ اغراقی باید گفت که این بخش جدید گاهی از مجموع دیگر توانایی‌های شرکت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و سازنده‌ای که نتواند این ظرفیت‌ها را برای خودش ایجاد کند به مرور از دور رقابت حذف می‌شود.
نخست اینکه تجربه من از معرفی (Presentation) شرکت‌های خارجی همواره با یک برآورد مالی همراه بود. معمولا شرکت‌های خارجی قدرت و اعتبار خود را با استناد به حجم مبادلات مالی و قراردادهایشان به رخ می‌کشند. مدام تاکید می‌کنند که ما تا حالا چقدر درآمد داشتیم. امسال به چه سقفی از قرارداد می‌رسیم و بنابر برنامه‌ریزی‌هایمان تا سال فلان به چنین و چنان قدرت مالی دست خواهیم یافت. منطق این شیوه از معرفی در بازار کار و سرمایه کاملا گویاست. پول قدرت می‌آورد و کسانی که قدرت دارند پول هم دارند. شاید آن دسته از سازندگان داخلی که من موفق به بازدید از آن‌ها شده‌ام پرونده قابل افتخاری برای ارایه نداشته‌اند، اما بدون این پیش‌فرض من تا به حال ندیده‌ام که شرکت‌های ایرانی حجم قراردادها یا سرمایه‌های خود را اعلام کنند.
دوم اینکه از زمان گسترش تحریم‌های کشور، یک بخش تازه به تمامی جلسات معرفی سازندگان ایرانی افزوده شده که در آن تلاش می‌کنند نشان دهند چه راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها باز کرده‌اند. سازندگان داخلی با افتخار تمام توضیح می‌دهند که در چه کشورهایی شرکت‌های مجازی ثبت کرده‌اند و چه راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌های بانکی کشف کرده‌اند و از کدام مسیرهای دریایی استفاده می‌کنند تا کالاهای تحریمی را بدون بازرسی‌های بین‌المللی به کشور برسانند. بدون هیچ اغراقی باید گفت که این بخش جدید گاهی از مجموع دیگر توانایی‌های شرکت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و سازنده‌ای که نتواند این ظرفیت‌ها را برای خودش ایجاد کند به مرور از دور رقابت حذف می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر