تابستان پارسال و زمانی که «محمد نوری زاد» (کارگردان سینما و از حامیان محمود احمدی نژاد) در دفاع از رحیم مشایی در وبلاگ خود نوشت: «برهمگان واضح و مبرهن است که ماندن یا رفتن مشایی مطلقا دراندازه ای نیست که به یک مرجع تقلید ( باهمه احترامی که برایشان قائلیم ) ارتباط قانونی داشته باشد . مگراین که برای آنان ، جایگاهی فراتراز قانون قائل شویم»(از «فردا» بخوانید) به نظرم رسید اتفاق عجیبی در عرصه سیاسی کشور رخ داده است. یکی از مدرن ترین شعارهایی که سکولاریسم به دنبال نهادینه کردن آن در عرصه سیاسی و حتی اجتماعی کشورها است به ناگاه از زبان نزدیکان دولت نهم خارج شده و مورد تاکید قرار گرفته بود. متاسفانه اصلاح طلبان در آن جنجال ترجیح دادند به جای دقیق شدن از اصل موضوع، حمله کردن به دولت را در اولویت قرار دهند و آتش بیار معرکه دولت و مراجع شوند. دریغ که جنجال های سیاسی مانع از آن شد که به درستی درک کنیم آنچه نزدیکان احمدی نژاد خواسته یا ناخواسته مطرح کرده و بر آن پای می فشارند همان دستاوردی است که از صدر مشروطه روشنفکران کشور در نهادینه کردنش کوشید اند اما هنوز که هنوزه برای ما به مانند یک رویای دست نیافتنی است. درگیری های اخیر دولت با مسوولین سازمان حج و زیارت برای من یک بار دیگر خاطرات آن موضوع را زنده کرد. محمود احمدی نژاد تصمیم گرفته است که این سازمان را که مسوولین آن به صورت مستقیم از جانب رهبری منصوب می شوند و به هیچ نهاد انتخابی در کشور پاسخ گو نیستند به یکی از زیر مجموعه های سازمان گردشگری بدل سازد. به این ترتیب یکی از بزرگترین نهادهای کشور که گردش مالی نجومی اش در اذهان نمی گنجد از سایه خارج شده و به مجموعه تحت نظارت دولت خواهد پیوست. این اقدام را از هر منظری که نگاه کنیم باید یک گام بلند «اصلاح طلبانه» بخوانیم و مورد تقدیر قرار دهیم. شاید در نگاه اول اقدام دولت در همان راستای زیاده خواهی ها و گسترش طلبی های محمود احمدی نژاد و تمایل روزافزون او به کنترل نهادهای «میلیارددلاری» کشور باشد؛ اما اگر کمی به عمق ماجرا نگاه کنیم می توانیم با عبور از یک مصداق شخصی و گذرا به دستاوردی ملی و پیشرو برسیم؛ دستاوردی که کسب آن نیازمند شجاعت درگیری با نهادهای تحت نظارت رهبری بود و در ظاهر از عهده کسی جز «محمود احمدی نژاد»(!) بر نمی آمد.
پی نوشت:
متاسفانه به نظر می رسد باز هم قرار است کوبیدن احمدی نژاد در اولویت قرار گیرد!
«اصلاح طلبی دولا دولا»، یادداشتی نسبتا همسو –هرچند با ادبیاتی متفاوت- است که در زمان انتشار سخنان نوری زاد نوشته شده است.
در هنگام جستجوی وبلاگ جناب نوری زاد متوجه شدم وبلاگی که نوری زاد نوشته جنجالی اش را در آن منتشر کرد هک شده است و ایشان به ناچار وبلاگ جدیدی راه اندازی کرده اند.
«داستان موسیقی و همچنان مراجع» و «شرعی درجه یک و شرعی درجه چند» از وبلاگ جناب نوری زاد نشان می دهد که ایشان همچنان بر سر مواضع قبلی خود هستند.
تنها با یک کلیک به عضویت «مجمع دیوانگان» درآیید
خیلی جالب بود. به نظر میاد هردوگروه اهدافشون از هر چیز دیگه ای مهمتره.
پاسخحذف