چهارسال
پیش یادداشتی نوشتم با عنوان: «جنبش نه به ناامیدی، نه به
کودتا». یادداشت را با گوشه چشمی به فیلم «NO» و به عنوان پیشنهادی برای شیوه
تبلیغاتی در سال ۹۲
نوشته بودم. چهار
سال گذشته است و گمان می‌کنم آن انتخابات تجربه خوبی در اختیار ما گذاشت. این فایل،
یادداشت به روز شده‌ای با نگاه به همان فیلم است که توصیه می‌کند کمپین انتخاباتی روحانی
شکل و شمایل شادتری به خود بگیرد. یادداشت را به صورت یک #پادکست اجرا کردم که اینجا
می‌توانید بشنوید یا مثل همیشه از «کانال تلگرامی
مجمع دیوانگان» دریافت کنید.
باید از یک جایی شروع کرد. منتظر ماندن برای فردایی بهتر، یعنی بی‌عملی و حسرت ابدی. من مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که «هدف» چیزی جز خود «مسیر» یا «وسیله» نیست. هر آنچه آرزوی‌اش را داریم باید همین امروز تجربه کنیم. من شیفته ادبیات و هنر هستم، پس این موضوع اصلی این وبلاگ خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر