ما که ایرانی هستیم...!

«جنایت مقدس» نام فیلمی است که به بازخوانی تعدادی از ترورهای حکومتی در سطح اروپا پرداخته است. (از اینجا+ ببینید) ترورهایی که هدف آن‌ حذف فیزیکی چهره‌های مخالف حکومت بود. در فیلم، یکی از اعضای «حزب دموکرات کردستان ایران» در توضیح اینکه چرا اعضای حزب به دعوت مقامات حکومت برای گفت و گو پاسخ مثبت داده و در جلسات گفت و گو حاضر شده بودند توضیح می‌دهد: «بعد از جنگ ما دیدیم که حکومت با صدام صلح کرد و پای میز مذاکره نشست. تحلیل ما این بود که حکومت سرانجام با صدام حسین، دشمنی خارجی که به کشور ما حمله کرده بود، پای میز مذاکره نشست، ما که ایرانی هستیم، دشمن نیستیم؛ پس حتما با ما هم مذاکره می‌کنند». (نقل به مضمون) البته سرانجام این تحلیل، ابتدا ترور دکتر «عبدالرحمان قاسملو» به همراه «عبدالله قادری آذر» در شهر وین بود و سپس قتل‌عام دکتر «صادق شرفکندی» و سه تن دیگر از همراهان‌اش در رستوران «میکونوس»؛ هر دو ترور، در زمانی که قرار برگزاری جلسه مذاکره گذاشته شده بود!

* * *

این روزها دیگر سخن گفتن از مذاکره با «الفبای غیرت و سیاست» تناقضی ندارد. پرچم‌های ایران و آمریکا مدام در کنار یکدیگر افراشته می‌شوند و دست‌های دوستی و عکس‌های یادگاری تمام رسانه‌ها را پر کرده است. هرچه هست، نهایتا در جزییات مذاکرات و نتایج آن خلاصه می‌شود. البته جای خوشبختی است که نظام مقدس جمهوری اسلامی، سرانجام به جایی رسید که برای توافق با نمایندگان «شیطان بزرگ/روبه مکاره/عقرب جراره/آمریکای جهان‌خوار» نماینده پشت نماینده گسیل می‌کند؛ اما چه باید گفت وقتی در داخل کشور، درهای گفت و گو همچنان یکی پس از دیگری بسته می‌شوند؟ یکی را در پس درهای آهنی کوچه اختر محبوس کرده‌اند و بر لبان دیگری مهر «ممنوع‌الکلامی» کوبیده‌اند. این نیست سرانجام ملتی با یادگارهای ملی/مذهبی که:

با دوستان مروت، با دشمنان مدارا

و

كونوا أشداء على الكفار رحماء بينكم.