(برای دیدن تصویر بزرگ کلیک کنید)
چه کسانی در دستشویی‌ها می‌نویسند و چه چیزهایی در دستشویی‌ها نوشته می‌شود؟ من گمان می‌کنم ماجرا از دو حالت خارج نیست. آنان که جای دیگری بهتر از دستشویی برای نوشتن پیدا نمی‌کنند یا از برخورد امنیتی هراس دارند یا از واکنش‌های اجتماعی. اگر فضای سیاسی کشوری آنچنان مسدود باشد که به مخالف خود اجازه بیان ندهد عجیب نیست که مخالفینش در دستشویی‌ها اعتراضشان را خود را بیان کنند. از سوی دیگر، اگر کسی بخواهد حرفی بزند و یا مسایلی را مطرح کند که با شان و عرف اجتماعی همخوانی نداشته باشد، باز هم معمولا سر از دستشویی‌ها در می‌آورد. از این دست عبارات و تصاویر خلاف شان عمومی در هر دستشویی عمومی می‌توان یافت، اما حکایت تصویر بالا چیست؟
این تصویری از پشت در یک دستشویی است. اگر به هر دلیل سری به دانشگاه شریف زده باشید و از دستشویی‌های مردانه ساختمان ابن سینا (همانجا که به الف صفر معروف است) استفاده کرده باشید بعید نیست این تصویر را هم دیده باشید. از این جور شعارنویسی‌های موافق حاکمیت و یا حمله به منتقدان وضع کنونی پشت درهای دستشویی کم نیست. هر بار که من به یکی از این شعارنویسی‌ها برخورد می‌کنم از خودم می‌پرسم: «چرا شعار نویسی به سود حاکمیت باید به دستشویی ها کشیده شود؟»
تردیدی وجود ندارد که برای گروه‌های بسیجی که قصد دارند در رسای رهبر و یا بر ضد «جریان فتنه» شعارنویسی کنند خطری امنیتی وجود ندارد. اینان خود به نوعی حاکمان بلامنازع مملکت شده‌اند و حتی نیروی انتظامی هم حق تعرض به آنان را ندارد. پس تنها گزینه قابل تصور برای من این است که این گروه حمله کردن به رهبران جنبش سبز و یا دفاع کردن از حاکمیت کنونی را عملی خلاف عرف اجتماعی می‌دانند و از عواقب واکنش‌های عمومی شهروندان و اطرافیان خود بیم ناک هستند. در واقع از نگاه هم، هرگونه شعارنویسی پشت درهای دستشویی بر ضد حاکمیت می‌تواند نشانگر نبود امنیت برای مخالفان سیاسی در این کشور باشد، اما شعار نویسی به سود حاکمیت در دستشویی‌ها تنها یک اعتراف غیرمستقیم به این حقیقت است که افکار عمومی با حامیان حاکمیت کنونی همراه نیست و آنان را تحت فشاری روانی قرار می‌دهد.
در عکس، زیر تصویری از مهندس موسوی که روی شیشه عینک او ستاره داوود کشیده شده نوشته است: «اگر به من رای بدین، جزیره کیش را به اسراییل عزیز می‌بخشم».
این تصویری از پشت در یک دستشویی است. اگر به هر دلیل سری به دانشگاه شریف زده باشید و از دستشویی‌های مردانه ساختمان ابن سینا (همانجا که به الف صفر معروف است) استفاده کرده باشید بعید نیست این تصویر را هم دیده باشید. از این جور شعارنویسی‌های موافق حاکمیت و یا حمله به منتقدان وضع کنونی پشت درهای دستشویی کم نیست. هر بار که من به یکی از این شعارنویسی‌ها برخورد می‌کنم از خودم می‌پرسم: «چرا شعار نویسی به سود حاکمیت باید به دستشویی ها کشیده شود؟»
تردیدی وجود ندارد که برای گروه‌های بسیجی که قصد دارند در رسای رهبر و یا بر ضد «جریان فتنه» شعارنویسی کنند خطری امنیتی وجود ندارد. اینان خود به نوعی حاکمان بلامنازع مملکت شده‌اند و حتی نیروی انتظامی هم حق تعرض به آنان را ندارد. پس تنها گزینه قابل تصور برای من این است که این گروه حمله کردن به رهبران جنبش سبز و یا دفاع کردن از حاکمیت کنونی را عملی خلاف عرف اجتماعی می‌دانند و از عواقب واکنش‌های عمومی شهروندان و اطرافیان خود بیم ناک هستند. در واقع از نگاه هم، هرگونه شعارنویسی پشت درهای دستشویی بر ضد حاکمیت می‌تواند نشانگر نبود امنیت برای مخالفان سیاسی در این کشور باشد، اما شعار نویسی به سود حاکمیت در دستشویی‌ها تنها یک اعتراف غیرمستقیم به این حقیقت است که افکار عمومی با حامیان حاکمیت کنونی همراه نیست و آنان را تحت فشاری روانی قرار می‌دهد.
در عکس، زیر تصویری از مهندس موسوی که روی شیشه عینک او ستاره داوود کشیده شده نوشته است: «اگر به من رای بدین، جزیره کیش را به اسراییل عزیز می‌بخشم».
رثا
پاسخحذفیکی از دوستان ولایت مدار من هم که اتفاقا شریفی است حدود دو-سه ماهه (تقریبا بعد از ماجرای مصلحی و مشکل احمدی‌نژاد-خامنه‌ای) که وضعیت‌اش رو تو جی‌تالک به این گزاره تغییر داده :
پاسخحذفايها الناس لا تستوحشوا في طريق الهدي لقله اهله
به نظر می‌رسه این جماعت از درون خیلی احساس انزوا و دوری از جامعه می‌کنند !