پیش‌نویس: مجموعه «چه باید کرد؟» نخستین مجموعه یادداشتی است که به صورت میهمان و از جانب خوانندگان در اختیار «مجمع دیوانگان» قرار می‌گیرد. شما نیز می‌توانید علاوه بر ارسال یادداشت‌های پراکنده، ستون ثابت خود را در «مجمع دیوانگان» تعریف و راه‌اندازی کنید.
شهروند سبز*: بهترین همراهانمان در زندان اعتصاب غذا کردند تا به یادمان بیاورند با سکون و بی‌عملی به هیچ کجا نمی‌رسیم. در مقابل عمل عظیم‌شان کوچکترین کاری که می‌توانیم بکنیم فکر کردن به انواع روش‌های برون رفت از این وضعیت است. من به سهم خودم به عنوان کوچکترین عضو جنبش سبز یافته‌هایم از کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» نوشته «جین شارپ» را با شما در میان می‌گذارم به امید اینکه زمینه‌ای شود برای اندیشیدن و حرکت. (متن کامل کتاب را از اینجا دانلود کنید) البته خواندن یک کتاب و انتخاب نکاتی کاربردی از آن به معنای تایید واو به واو نوشته‌هایش نیست.
«در هیچ کجای این اثر تصور نشده است که مبارزه با دیکتاتورها تلاشی ساده و بی‌هزینه است. هر مبارزه‌ای پیچیدگی و هزینه‌های خاص خود را دارد. مبارزه با دیکتاتورها هم، مطمئنا صدماتی خواهد داشت اما امید من این است که این تحلیل رهبران مقاومت را به طراحی استراتژی‌هایی برانگیزد که در عین دارا بودن بیشترین قدرت و بیشترین تاثیرگذاری، کمترین صدمات را نیز موجب شوند». جین شارپ- مقدمه کتاب از دیکتاتوری تا دموکراسی
این روزها بحث های زیادی درباره عملی بودن مبارزه بی‌خشونت درگرفته است. جمعی در ستایش رادیکالیسم می‌نویسند، عده‌ای دچار رخوت و رکود شده‌اند، بعضی به دنبال مقصر می‌گردند و گروهی سرگردان به دنبال پاسخی برای این پرسش‌اند: چه باید کرد؟
«در هیچ کجای این اثر تصور نشده است که مبارزه با دیکتاتورها تلاشی ساده و بی‌هزینه است. هر مبارزه‌ای پیچیدگی و هزینه‌های خاص خود را دارد. مبارزه با دیکتاتورها هم، مطمئنا صدماتی خواهد داشت اما امید من این است که این تحلیل رهبران مقاومت را به طراحی استراتژی‌هایی برانگیزد که در عین دارا بودن بیشترین قدرت و بیشترین تاثیرگذاری، کمترین صدمات را نیز موجب شوند». جین شارپ- مقدمه کتاب از دیکتاتوری تا دموکراسی
این روزها بحث های زیادی درباره عملی بودن مبارزه بی‌خشونت درگرفته است. جمعی در ستایش رادیکالیسم می‌نویسند، عده‌ای دچار رخوت و رکود شده‌اند، بعضی به دنبال مقصر می‌گردند و گروهی سرگردان به دنبال پاسخی برای این پرسش‌اند: چه باید کرد؟
آیا ما واقعا به درستی و به طور کامل از تمام ظرفیت‌های مبارزات بدون خشونت استفاده کرده‌ایم؟ من فکر نمی‌کنم این طور باشد. به عقیده من نکات بسیاری هست که هنوز باید یاد نگرفته‌ایم و کارهای بسیاری هستند که هنوز امتحان نکرده‌ایم. این چنین قاطعانه از شکست مبارزه بی‌خشونت سخن گفتن شاید بیشتر نشان از استیصال داشته باشد تا علم به آنچه می‌گوییم.
کتاب «از دیکتاتوری تا دموکراسی» هم کتابی در همین زمینه است. اینکه مبارزه بدون خشونت چیست و چگونه باید آن را به کار ببریم. امیدوارم همه ما با خواندن این یادداشت‌ها- و اگر حوصله کنیم خود کتاب!- و کمی فکر و خلاقیت بتوانیم راه‌های جدیدی را به رهروان جنبش سبز پیشنهاد کنیم. به خصوص اگر مثل نویسنده کتاب معتقدیم باید به دنبال راهکارهایی بود که در عین قدرتمند بودن کمترین صدمات را داشته باشند.
پی‌نوشت:
* از «شهروند سبز» پیش از این یادداشت‌های زیر منتشر شده بود:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر