از میان وبلاگ نویسان حامی کودتا سخت بتوان انتقاد اساسی یا مطلب منطقی و بدون توهین نسبت به جنبش سبز پیدا کرد. با این حال وبلاگ «یک سال پیش، همین روزها...» در جدیدترین یادداشت خود با عنوان «میرحسین: ریشه مشکلات، وجود پرچم فلسطین در دستان شماست!» انتقادی را به جنبش سبز وارد ساخته که از نگاه من کاملا وارد است. این انتقاد را از همان وبلاگ بخوانید تا من هم اینجا علاوه بر تایید آن، به عنوان انتقاد خودم یادآوری کنم که تقریبا همزمان با جنبش سبز ایران، جنبش دموکراتیک و مدنی مردم تایلند با رنگ سرخ در جریان است. جنبشی کاملا مسالمت جو که اتفاقا نقاط مشترک بسیاری با جنبش سبز ایران دارد. کمتر از یک ماه پیش، دولت تایلند در اقدامی وحشیانه بیش از 30 تن از معترضان تایلندی را قتل عام کرد (جوان آنلاین)، اما هیچ کس از داخل ایران و از فعالان و سران جنبش سبز به چنین جنایتی اعتراض نکرد و جنبش سبز را دوش به دوش+ مبارزان تایلندی نخواند. در طول همین مدت، در نتیجه تندروی های گروه های بنیادگرا ده ها تن در عراق (نمونه) و افغانستان (نمونه) جان خود را از دست داده اند. هیچ کسی اعتراض نکرد. چطور شد تا اسراییل چند نفر را کشت همه احساس وظیفه کردند که اعلام موضع کنند و جنبش سبز ایران به ناگاه برادر خوانده و حامی جنبش مردم فلسطین لقب گرفت؟نمی دانم چه عادتی شده که نوبت اسراییل که می رسد همه می خواهند منطقی بودن و میانه رو بودنشان را با محکومیت اسراییل نشان دهند؟ هر بار هم صدای اعتراضی بلند می شود بلافاصله همه متهمت می کنند که «از بغض جمهوری اسلامی، اسراییل دوست شده ای» و یا «حمایت جمهوری اسلامی از فلسطینیان دلیل نمی شود که ما آنها را تنها بگذاریم»! نه دوستان؛ مسئله نادیده گرفتن جنایات اسراییل یا حمایت نکردن از مردم فلسطین نیست. حرف من این است که وقتی ما به نظام انتقاد وارد می کنیم که چرا تبعیض قایل می شود و مثلا کشتار مسلمانان چین و یا چچن را محکوم نمی کند، دیگر خودمان حق نداریم همان اشتباهات را تکرار کنیم. یا همه جنایات را یکدست محکوم کنید، (که از نظر من نه امکانش وجود دارد و نه برای یک جنبش مردمی لزومی دارد اینقدر مواضع بین المللی بگیرد) یا اینگونه جو گیر نشوید و پرچم یک کشور بیگانه را به دست جنبش سبز ایران ندهید. (طرح از وبسایت کلمه است)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر