۳/۱۵/۱۳۸۹

جشنی بر گوری

شاید برای بی ریشه ها و تازه به دوران رسیدگانی چون احمدی نژاد و حامیانش که رد پایی از هیچ کدامشان در پیشینه و تاریخچه انقلاب و نظام فعلی به چشم نمی خورد تفاوتی نداشته باشد، اما گویا آقای خامنه ای فراموش کرده اند که اگر چیزی دارند به مدد انقلاب و نظامی است که بر شاخه های آن نشسته اند. اره کردن این شاخه سقوط مرگباری را برای شاخه نشینش به دنبال خواهد داشت. آقای خمینی آخرین ستون باقی مانده برای نظام جمهوری اسلامی است.

حوادثی که در جریان سخنرانی سیدحسن خمینی رخ داد دل خیلی ها را خنک کرد. احتمالا احمدی نژاد و هوادارانش تا روزها از این اتقام گیری خرسند خواهند بود اما در همان گیر و دار فریادهای عشاق 15-20 ساله احمدی نژاد -که ندیده، خمینی را از نواده اش بهتر می شناسند- یک اتفاق تاریخی در حال وقوع بود. صدای خورد شدن آخرین ستون نظام سی ساله به گوش می رسید؛ «هنوز بیست سال از فوت امام نگذشته» در سالگرد مرگش بر سر مزارش هلهله و پایکوبی راه انداخته اند که نواده اش را به سکوت کشانده اند.


من باور دارم تاریخ دیروز تصویر ماندگاری را در سینه خود ثبت کرد. هنگام خروج سیدحسن و زمانی که خامنه ای وی را با لبخند در آغوش کشید برگی از تاریخ ورق خورد. شاید رهبر نظام در این شادی بود که هوادارن اتوبوس سوار و سازماندهی شده اش قادر به برخورد با هرمخالفی هستند، و شاید سید حسن در این اندیشه بود که تنها تاریخ نشان خواهد داد «هلهله و پایکوبی بر گور رهبر نظام*» چه ایهام های شگفتی می تواند در خود نهان سازد.

پی نوشت:

* اشاره به موج شادی و هلهله شعاردهندگان علیه میرحسین همزمان با خروج سیدحسن خمینی است.

- زبان سبز به نکات جالبی از حواشی این سخنرانی اشاره کرده است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر