tag:blogger.com,1999:blog-9177937031557364513.post7244124203685889860..comments2024-03-04T21:20:46.420+03:30Comments on مجمع دیوانگان: یادداشت وارده: جنبش سبز مشکل داردArmanParianhttp://www.blogger.com/profile/12730193294137736950noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-9177937031557364513.post-91012657971207585632011-05-23T01:30:26.716+04:302011-05-23T01:30:26.716+04:30یک نکته رو عرض کنم صراحتاً. به نظر من همین الان دا...یک نکته رو عرض کنم صراحتاً. به نظر من همین الان داخل کشور هم بین فعالین جنبش شکاف عظیمی وجود داره. شکاف مختص فعالین خارج از کشور و داخل کشور نیست.<br />مسئله اینه که رو در بایستی نداریم با خودمون که دیگه. ما به یه شورا که حرف شنوی داشته باشه و قاطعانه برا جنبش برنامه ریزی کنه و اکثریت جنبش ازش حرف شنوی کنه نیاز مبرم داریم. شورای هماهنگی راه سبز چنین قابلیتی رو داشت ولی متاسفانه با عملکرد ضعیفش و برخورد نامسئولانه ش در برابر طیف های مختلف جنبش و خط مشی مبهمش این پتانسیل رو تا حدود زیادی از دست داد. لازمه ی ادامه ی حیات جنبش یه شورای فراگیره که قدم به قدم برای هر حرکت جنبش برنامه ریزی داشته باشه و برای خلاء ناشی از هر شکست هم سریع برنامه ای پیشنهاد کنه که نبش به ورطه ی سر خوردگی نیفته.<br />مطمئناً در این صورت خیلی از برخوردهای افراطی هم تو فضای مجازی تعدیل خواهد شد.فرزادnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9177937031557364513.post-66570348709341356362011-05-23T00:56:02.037+04:302011-05-23T00:56:02.037+04:30خیلی کوتاه:
من مدتی است برای تحصیل به خارج از کشور...خیلی کوتاه:<br />من مدتی است برای تحصیل به خارج از کشور آمده ام. به نظرم بین ایرانیان داخل و خارج از کشور شکاف بسیار عمیقی است. هیچیک به هیچ وجه دیگری را نمایندگی نمیکنند. خواسته ها و دغدغه های کاملا متفاوتی دارند.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9177937031557364513.post-76884752287993197492011-05-22T02:54:10.820+04:302011-05-22T02:54:10.820+04:30یادداشت تحلیلی بسیار مفید و خوبی بود. فقط باید کار...یادداشت تحلیلی بسیار مفید و خوبی بود. فقط باید کار رو با اضطراری ترین و سریع ترین حالت ممکن انجام برسونیم و این نیازمند تحلیل دقیق و بحث سریع بین فعالین داخلی و خارجی جنبشه و باید شبانه روزی روش کار کرد چون اگر فرصت از دست بره ممکنه فرصت دیگری به چنگ نیاریم.<br />ضمن تشکر از مقاله ی بسیار خوب حسن بهزادیان من می خواهم نکاتی جند را در مورد راهکارهای بهبودی کار جنبش مطرح کنم.<br />اول این که جنبش در حیطه ی مبارزه با حکومت سه راه داره که هیچ کدوم نباید رها شن به بهانه ی توجه به دیگری( این تقسیم بندی رو مدیون نظر سنجی فیس بوک بیست و پنج بهمن هستم):<br />1) کنش خیابانی<br />2) کنش مدنی که من گستره ی اون رو از اعتصابات و نافرمانی مدنی می دونم تا الله اکبر گفتن های شبانه.<br />3) کنش آگاهی بخشی که من علاوه بر آگاهی بخشی، اعتماد سازی و بالا نگه داشتن روحیه یا امید بخشی رو هم تو این دسته قرار می دم.<br />خب من راه حل پیش و روی جنبش رو دو راه حل می دونم یک مذاکره با حکومت و دو دخالت ارتش یا بخشی از آن به دفاع از مردم. حتی در حالت مذاکره هم ابتدا مردم می بایست دست بالا را داشته باشند به همین خاطر به نظر من راه حل خاتمی در مقطع فعلی برای امتیاز گرفتن از حاکمیت نه تنها غیر عملی است بلکه ممکن است از سوی حاکمیت نشانه ی ضعف جنبش تلقی شود با وجود احترامم به سید اصلاحات من مضرات عمل ایشان را بیشتر از سودش می بینم هر چند حرکت ایشان و تلاششان را درک می کنم. ولی مقطع کنونی زمان مذاکره نیست.<br />قابل توجه دوستان برانداز هم این نکته رو حواسشون باشه که در هر کدوم از دو روند به ناچار باید تن به امتیاز دادن بدن.<br />دو ما باید برای فشار به دولت کودتا و برای تن دادن دولت کودتا به خواسته های جنبش از هر گونه عادی کردن اوضاع بپرهیزیم اگر فرصتیس بود این رو بیشتر باز خواهم کرد<br />سوم به نظر من کنش بیست و پنجم اردیبهشت هر چند ناموفق ولی مفید بود. چون تا حدودی روحیه ی کنشگران را بالا برد و افراد را به تکاپو برای اندیشه برای مرحله ی بعدی واداشت.<br />چهار به نظر من در مقطع فعلی واقع بینانه نه انجام کنش خیابانی و نه اعتصابات قائم به ذات ممکن نیست. بلکه ابتدا به ملتهب کردن جامعه برای انجام دادن نیازه. به طور مثال به عنوان یک پیشنهاد باید الله اکبر گفتن رو در یه مدت فشرده مثلاً دو هفته هر شب ادامه داد سپس با دید واقع بینانه دست به تظاهرات خیابانی با فواصل کم زد. چیزی که مهمه اینه که این دفعه هر کاری می کنیم نباید بذاریم ملت سرد شن و دوباره دلسردی تو فضای جامعه تبدیل به سندرم شه.<br />حال حرف زیاد هست و پیشنهاد زیاد. اگر شد بر می گردم. اما مهم ترین چیز اینه که باید شتاب زده عمل کنیم چون وقت بسیار اندکه و ما در حال مسابقه با زمان. وقت زیادی نمونده پس باید کمی سرعت تفکر منطقیمون رو زیادتر کنیم. پراگماتیک فکر کنیم و در عین حال درست تحلیل کنیم. از تجربه ی راهکارها و شکست هم نهراسیم. وقت محدوده فقط یک نگاهی به طرح های در دست بررسی مجلس بیاندازین تا موضوع رو متوجه شین که ما چقدر از نظر زمانه در مضیغه ایم<br />در ضمن من تو بحث هایی که داشتم به این نتیجه رسیدم که وجود شورا لازمه و نمی شه نادیده ش گرفت اما شورای فعلی حقیقتاً یک مانع ساختاری ساخته. شورا باید کنش گرتر و دموکراتیک تر بشه. مثل راه حلی که آقای بهزادیان بهش اشاره کردن.<br />حالا جدا از مبحث می دونم این جا جاش نیست ولی دلم نیومد تولد مجید توکلی این شرف جنبش دانشجویی رو به همه ی آزادی خواهان ایرانی تبریک نگم. ما به پاس مجید توکلی و بقیه ی زندانیان سیاسی هم که شده و به خاطر خطرهایی که این عزیزان کردن باید یک بار برای همیشه استبداد رو عقب برونیم. زنده باد ایران و به امید آزادیش. شرمنده زیادی احساساتی شد.فرزادnoreply@blogger.com